"ดาวโรยแสงในค่ำคืนอันมืดสนิท เสียงลมหายใจชัดเจนในความเงียบ มีความทรงจำในใจที่สับสนวุ่นวาย หลอกหลอนและบั่นทอนจนเจ็บร้าว ขังตัวเองอยู่ภายในห้องแคบๆ ประตูทางออกถูกปิดตายด้วยมือของตัวเอง"
เพลงนี้เขียนขึ้นราวๆปลายปี 2538 ในยุคที่ม้วนเทปคลาสเซ็ทกำลังจะถูกแทนที่ด้วยแผ่นซีดี ยุคที่ Soft Rock , Pop Rock กำลังมาแรงในแวดวงดนตรีของบ้านเมืองเรา
คำร้อง , ทำนอง : ปลาว่ายทวนน้ำ
Vocal , Corus , Guitar : ปลาว่ายทวนน้ำ
เรียบเรียง : ประกฤษฏิ์ ผาธรรม(ครูต้อง) , ปลาว่ายทวนน้ำ
Recording Studio At : ห้องดนตรี วรรณยุกต์ จ.ศรีสะเกษ
Sound Engineer And Mix Down By : สุวิวัฒน์ หงษ์สมบัติ
"ปิดตาย"
ขีดกรอบตัวเองอยู่ในห้องว่างลำพังอย่างนั้น อยู่กับความหลังที่คนเขาลืมมันไป
หลบจากความจริงที่โดนเขาทิ้งเขาทำร้าย ล็อคประตูปิดตายขังไว้ใจที่บอบช้ำ
* ไม่มีแสงสว่าง ไม่มีทางออก มีแต่ลมหายใจที่มันอ่อนล้าเต็มที
ไม่เคยรักใคร ไม่เคยเสียใจมากมายอย่างนี้ เจ็บทุกวินาทีที่ยังหายใจ
แอบอยู่มุมหนึ่งกับความสิ้นหวังลำพังอย่างนั้น กับความทรงจำที่ยังย้ำเตือนในใจ
เก็บสิ่งดีๆที่ในวันนี้ไม่มีความหมาย ทุรนทุรายอยู่ไปก็ตายทั้งเป็น
(ซ้ำ*)
ไม่ยอมรับความเป็นจริง ไม่ยอมทิ้งความทรงจำ
เพราะคนๆเดียวเปลี่ยนชีวิตมากมาย ฉันคงต้องตายไปกับมัน